De oorzaak van ons ongeluk
De oorzaak van ons ongeluk
We wijzen vaak de ander aan,
als de oorzaak van ons ongeluk.
We zouden willen dat die ander
anders doet, anders denkt,
zich
anders gedraagt.
Dan zou jouw geluk wel komen,
denk je....
We wijzen vaak de maatschappij aan
als oorzaak van ons ongeluk.
Als er maar minder ellende zou
zijn,
meer vrede, minder rauwheid,
dan zou het met jou beter gaan.
Wie dat moet doen zijn zij die daar
verantwoordelijk voor zijn.
En als zij dat doen,
dan kun jij vast
beter functioneren,
valt er een last van je schouders,
kun je in vreugde ademhalen in de wereld.
Wanneer je dit denkt,
weet
dan dat je de oorzaak
van je ongeluk buiten jezelf legt.
Je wil graag dat de ander
iets voor jou doet.
Maar de ander kun je nooit dwingen,
om precies
dat te doen wat jij wil,
tenzij het vanuit liefde gebeurt,
vanuit vrije wil.
De basis van jouw ongeluk is onvrede.
Onvrede met dat wat is
en dat gevoel leeft
in jou.
Wanneer jij verantwoordelijkheid neemt
voor jouw onvrede en dit onderzoekt,
je afvraagt wat jij anders kan doen,
welke actie, beweging en verandering
jij kan vormgeven zodat je niet meer
afhankelijk bent van dat
wat je omgeving doet, of niet doet,
en dit ook echt vormgeeft.
Zul je ontdekken dat jij
verantwoordelijk bent
voor je eigen ellende en geluk.
En het mooie is dat
dat betekent dat je niet
langer hoeft te wachten
op dat wat je omgeving
aan je geeft,
niet langer hoeft te wijzen naar.
Maar volop aan de slag kunt
met alles waar je
ontevreden over bent.
Soms betekent dat:
je eigen overtuigingen
en gedrag onderzoeken,
soms dat je mag veranderen van plek,
soms dat je iets in jezelf mag helen,
soms oude verhalen loslaten.
Soms dat je mensen mag vergeven,
soms een andere bril op zetten
en vaak gaat het over loslaten.
Wanneer je durft los te laten,
komt er iets anders
voorbij
om vast te pakken.
Lichtflits
Uit het boek: Open deuren