De oorzaak van ons ongeluk

De oorzaak van ons ongeluk

We wijzen vaak de ander aan,
als de oorzaak van ons ongeluk.

We zouden willen dat die ander
anders doet, anders denkt,
zich anders gedraagt.

Dan zou jouw geluk wel komen,
denk je....

We wijzen vaak de maatschappij aan
als oorzaak van ons ongeluk.
Als er maar minder ellende zou zijn,
meer vrede, minder rauwheid,
dan zou het met jou beter gaan.

Wie dat moet doen zijn zij die daar
verantwoordelijk voor zijn.

En als zij dat doen, 
dan kun jij vast
beter functioneren, 
valt er een last van je schouders,
kun je in vreugde ademhalen in de wereld.

Wanneer je dit denkt, 
weet dan dat je de oorzaak 
van je ongeluk buiten jezelf legt.
Je wil graag dat de ander 
iets voor jou doet.

Maar de ander kun je nooit dwingen,
om precies dat te doen wat jij wil,
tenzij het vanuit liefde gebeurt,
vanuit vrije wil.

De basis van jouw ongeluk is onvrede.
Onvrede met dat wat is 
en dat gevoel leeft in jou.

Wanneer jij verantwoordelijkheid neemt 
voor jouw onvrede en dit onderzoekt, 
je afvraagt wat jij anders kan doen,
welke actie, beweging en verandering
jij kan vormgeven zodat je niet meer
afhankelijk bent van dat 
wat je omgeving doet, of niet doet, 
en dit ook echt vormgeeft.
Zul je ontdekken dat jij 
verantwoordelijk bent
voor je eigen ellende en geluk.

En het mooie is dat 
dat betekent dat je niet
langer hoeft te wachten 
op dat wat je omgeving aan je geeft, 
niet langer hoeft te wijzen naar.

Maar volop aan de slag kunt 
met alles waar je
ontevreden over bent.

Soms betekent dat:
je eigen overtuigingen 
en gedrag onderzoeken, 
soms dat je mag veranderen van plek, 
soms dat je iets in jezelf mag helen, 
soms oude verhalen loslaten.

Soms dat je mensen mag vergeven, 
soms een andere bril op zetten 
en vaak gaat het over loslaten.

Wanneer je durft los te laten, 
komt er iets anders voorbij 
om vast te pakken.

Lichtflits
Uit het boek: Open deuren