Delen in slachtofferschap

Welke delen van jou zitten nog in slachtofferschap ?

Zo langzamerhand begin ik te begrijpen dat er delen

van mij zijn die zich verbergen, die in het onbewuste

leven en die van tijd tot tijd zich laten gelden in gedrag

waar mijn bewuste deel zich over verbaast.

Delen die iets heftigs mee hebben gemaakt en die zich

met alle emoties hebben verstopt. 

Te zwaar, te pijnlijk, om te voelen en daarom ongezien.

Toch komen er van tijd tot tijd situaties in mijn leven

voorbij die dat stuk aanraken waardoor ik kan zien

dat het wel degelijk in mij speelt en dat het ook invloed

heeft op het leven dat ik leef.

En ik betrap mezelf erop dat ik tot nu toe steeds dezelfde

reactie vertoon wanneer het opspeelt. Ik duw het weg,

slik mijn emoties in, trek mijn niets aan de hand jas aan

en loop weer verder. Heb niet de bereidheid om erin te duiken

omdat ik simpelweg bang ben dat ik dan omval.

Toch begrijp ik nu wel dat ik het daarmee in stand houd.

Dat de angst om het te voelen juist een signaal is om

te kunnen groeien en het voor eens en altijd los te laten.

Ik kijk er nog steeds naar door de ogen van het ego,

er is mij iets aangedaan. Er is een schuldige en ik ben

het slachtoffer.

De afgelopen jaren stonden voor mij in het teken 

van opruimen, van het helen van oude wonden,

en steeds vaker zie ik verbanden en tekens van

vooruitgang. Ik heb iedereen vergeven, ik denk niet

meer in schuld, ik leer van mijn ervaringen en kan

mijn eigen gedrag observeren.

Wanneer ik alles door de ogen van mijn ziel zou

bekijken weet ik dat alle ervaringen iets zichtbaar

aan mij willen maken. Ik kan zien dat de reden dat mijn

pagina er is te maken heeft met mijn diepste pijnen.

Als het niet zo zou zijn geweest zoals het was, was

ik nooit op zoek gegaan naar hoe je weer kan helen,

naar wie ik werkelijk ben.